Większość z nas chciałaby, aby choinka była idealnie prosta, odpowiednio wysoka, aby nie brakowało jej żadnej gałązki – krótko mówiąc, aby była bez wad. Jednak w przypadku drzew z lasu trudno o taką symetrię, ponieważ nie rosną samotnie w ogrodzie, lecz wśród innych drzew. W związku z tym nie mają możliwości równomiernego wzrostu i czasami po prostu brakuje jakiejś gałęzi lub jest ona brzydsza. Nasza tegoroczna jodła ma ok. 50 lat i jest piękna dzięki swojej naturalności, dzięki temu, przez co przeszła i czemu przez długie lata stawiała opór. To jej pierwsza historia. 

A druga? Druga wyjaśnia, dlaczego każdego roku choinka pochodzi z lasów uniwersyteckich. Wiąże się z tym wzruszająca historia z 1919 roku, kiedy to pisarz Rudolf Těsnohlídek uratował małą dziewczynkę porzuconą w lesie niedaleko Bílovic nad Svitavou. Wydarzenie to głęboko go poruszyło i zaczął zastanawiać się, jak pomóc opuszczonym dzieciom. Podczas wizyty w Kopenhadze zauważył udekorowane drzewko i przeniósł ten zwyczaj do ojczyzny. W 1924 roku jego pomysł po raz pierwszy doczekał się realizacji, a na brneńskim placu stanęła pierwsza publiczna choinka przywieziona z lasu.

Dzięki zbiórce charytatywnej, która została zorganizowana pod choinką, rozpoczęto budowę Domu Dziecka w Brnie według projektu Bohuslava Fuchsa. Placówkę otwarto w 1929 roku, nazywając ją na cześć królowej Danii, Małgorzaty Dagmary, która była znana z dobroczynności. Zbiórka pod choinką odbywa się po dziś dzień, a jej organizatorem jest Czeski Czerwony Krzyż.